අලුත් ගෙදර ලොකු මුනුබුරා

<3 <3 <3 ..dear love.. <3 <3 <3 නුබට කෙසේ ද? මම නම් සුවෙන් සිටිමි. ඔහාට වහිනවාද ? සමාන්යෙන් එහෙම අසන නිසාවෙන් අසමි. මා මේ ලිපිය ලියන්නට හිටියේ මීට පෙරය. නමුත් it's better to be late than never ය.  ඔබේ අතක රන් මුදුවක් පලදවන තුරු නුබේ අතකින් වත් අල්ලන්නට මට උවමනා නැත.නමුත් ඒ දිනය  සහ ඉන් පසු අපේ ජීවිත මා මෙලෙස සැලසුම් කලෙමි.(සැලසුම් කිරීම යනු මාගේ පුරුදු වලින් එකක් නොවන බව නුබ දන්නේ යැයි සිතමි.) අවුරුදු විසි පහක් විසිහයක් වන විට මට බදින්නට ඕනෑ ය. නුබත් ඒ අදහසට කැමති යැයි සිතන්නෙමි.. අකැමති නම් කියන්න.. තව වසර කිහිපයක් බලාහිදීමේ හැකියාව මා තුල ඇත.නමුත් ඒ දිනය මට මැවි මැවී පෙනෙයි.. මංගල ශාලාව ලස්සනට සකසා තිබිය යුතු ය.නමුත් උඩරට සාරිය නුබට ගෙනෙන හැඩ පරදන්නට නම් එයට නොහැකි වනු ඇත.. නුබ නොදන්නවා වුනත් නුබගේ සිනහවත් සමග ඇස් වලින් අහින්සකත්වය ගලා බසි.ඒ අහින්සකත්වයට මම ප්‍රේම කලෙමි.. කරන්නෙමි..අපේ අම්මාගේ සහ මල්ලිගේ මුහුනු සතුටින් පිරෙනු ඇත.. නුබ තුල ඇති ගුන ඔවුන් දන්නෝ ය..තාත්තානම් හැගීම් ප්‍රකාශකිරීමට නොදනී.. සැර පරුශ පෙනුමක් තිබුනාට ඔහු තුල ඇත්තේ ගල් සිතක...

"මොනවද කන්නේ?" "ඔයාට මොනවද ඕන?" "මටනම් ඕනම දෙයක්.. ඔයාගෙ චොයිස් එක.. සෙලෙක්ට් කරන්නකෝ" "ඔයාගෙ අතේ කීයක් තියෙද සුරංග?" "පිස්සි.. ඕන දෙයක් ඕඩර් කරන්න .. අද මගෙ අතේ සල්ලි තියෙනවා" "ඔව් ඔව්. ඔයා ජොබ් එකක් කරනවනේ.. අම්මලගෙ සල්ලි නික බොරුවට නාස්ති කරන්න එපා සුරංග.. අනික මට අද ගෙදර උයලා.. අනේ අපි දෙන්නා පොඩි දෙයක් කමු." "මල්ලි එග් ෆ්‍රයිඩ් රයිස් එකයි .. වෙගිටබල් චොක්සි එකයි ගේන්න.." "ඇයි අද ඔයා චිකන් කන්නේ නැත්ද?" "නෑ.. ඔය කන්නෙත් නැහැනේ.. ඒකයි" "ඔයා කන්නේ මගේ කටින්යැ. කමක් නෑ ඔයා ඕඩර් කරන්න.." "නෑ.. මම අද එජිටේරියන්" ආඩම්බර මුහුන සිනහවෙන් බරවුනි. තවමත් නෙත් යුව මා නෙතු එල්ලයේය.. ලා නිල් සහ කලු දෙවර්ණයෙන් පැහැගත් බ්ලවුස් එක සහ නිල් ඩෙනිම ඇයට මැනවින් මැච් වීය. " මොනවද බොන්නේ? කෝක්.. සෙවනප්.." "කෝක් එකක්.. .. ඒකෙත් භාගයක් ඔයාටයි බොන්න වෙන්නේ.." " ශ්.. ශ්.. මල්ලී..." "ඔව් සර්.." "කෝක් බඩි දෙකකුත්." රාත්‍රී ආහාරයට වේල...

"සංසාරේ පුරාවට ආදරේ පතාගෙන ආපුවාම කොහොමවත්ම එයාලව වෙන්කරන්න බැරිලු අසංක" "ඇත්තට.. කවුද ඕවා දැන් ඔයාට කිව්වේ?" "මම බ්ලොග් එකක කියෙව්වා" "ඔයාට පොඩ්ඩක් පිස්සු කියල දැනගෙන හිටියා..ඔයා මෙච්චර බොලදයි කියලා මම තුන් හිතකින්වත් හිතුවේ නැහැ දිනූ" "එන්න එපා මට බොලදයි කියන්න හරිද?" "එහෙම නොකියන්න එක හොද හේතුවක් දෙන්න.." " හේතුවක්ද? හ්ම්... පොඩ්ඩක් ඉන්න.." " මොනවද හිතන්නේ.. දැන් පන්ඩිතයා වගේ කිව්වේ මම බොලද නෑ කියලා.." " මම බොරු පොරොන්දු දෙන්නේ නැති එක.." "මොන වගේ පොරොන්දුද??" "ඔයාට ගොඩක් දුක හිතෙයි ඒත් අහගෙන ඉන්න... හුගාක් කලක් ගියා මට ඔයාට මේ ටික කියන්න තරම් දහිරියක් හිතට ගන්න.." මගේ මුලු ඇගම හීතල වෙලා තවම..නෑ ඇගට කිසිම දහිරියක්.. උත්සාහ කලත් බැරිවුනා ඇග හොලවන්න... ඇහිබෝල දෙක විතරක් එහෙ මෙහේ දුවනවා...හිරිගඩු පිපිලා...ඒත් සිද්ද වෙන්නේ කුමක්ද මේ ... හිත වේගෙන් එහා මෙහා දුවන්න පටන්ගත්තා... "ඇයි හැමදාම ඇස් පියාගත්තාම මගේ නම කියලා කෑ ගහන්නේ?" ලස්සන සුදු ගවුමක් ඇදගත්ත ...

"කොට්ටෝරුවත් කෙහෙල් කොටේට ඇන්න දවසට හොට පටලගන්නාවාලු" ඕක අපි පුංචි කාලේ අපෙ ආච්චි සීයලාගෙන් අහපු පරණ කතාවක්.. නමුත් ඒකාලෙදි නම් ඔය කියන්නේ මම ගැන කියලා හය හතර නොතේරුන මට නම් හාන්කවිසියක අදහසක් තිබුනේ නෑ.  කොටනවා  කියලා කොලුකමට කියන කෙටීම නොකලත් , මම ඔය කෙටීම කියන එක මෙන්න මෙහෙම අර්තකතනය කරනවා. නව යොවුන් වියේ පසුවෙන තරුණ්යෙක්, පාරෙදි දකින ගැටිස්සියක් එක්ක පෙමින් බැදෙන එක එහෙමත්ම නැත්නම් ඇතිවෙන ආකර්ශණය කියනේ මනුශ්ය ලෝකෙට පොදු සාමන්ය දෙයක්.. ඔය වයසෙදී girl friend කෙනෙක් ඕනය කියලා හැගෙන්නේ තමන් දන්න කියන අයියා කෙනෙක්ට හරි , තමන්ගෙ යාලුවෙක්ට හරි ගෑණුලමයෙක් ඉන්න නිසා මිසක් තමන්ගේ පරපුර පවත්වා ගැනීම සදහා ශක්තිමත් සහකාරියක් හොයාගන්න ඕන කියන කාරණය නිසා නෙමෙයි.. එක කෙල්ලෙක් බෑ කිව්වම තවත් කෙල්ලෙක් ගෙන් කැමතිද අහපු කාලයක් ඉස්කෝලේ ගියපු නැති නැම ගැටයෙක්ගෙම අතීතයෙ තියෙනවා..ඔන්න ඔහොම දකින දකින කෙල්ලගෙන් කැමතිද අහන එකයි මම කොටනව කියපු එකෙන් දැක්කේ.. හැමගෑනු ලමයෙක්ගෙම ඔලුවෙ තියෙනවා හීනයක්. මොකක්ද මේ.. රන්සලු , රන් මාල ඇදලා දෝලාවකින් ගුන යහපත් කුමාරයෙක් එක්ක දීග යන එක..නමුත් ඔය හීනෙ...