අලුත් ගෙදර ලොකු මුනුබුරා

ඊයෙ පෙරේදා තිබුන කැම්පස් නොයෑමේ උන අඩුවෙමින් ඇත.නමුත්තවමත් කැම්පස් යාමට ප්‍රියක් නැත.advanced level results මෙතරම් හොදවෙතැයි සිහිනයකින් වත් නොසිතු මා B තුනක් ලැබුනායින් එදා සතුටු වුවද අද දුක් වෙමි. මන්ඳ එය මා මා දුටු සිහිනයෙන් ඈත් කරන නිසාවෙනි.. "නෑ නෑ මම campus යන්නෙම නෑ"

එකදවසක් ගමේ එද්දි කොල්ලො ටික සින්දු කිය කිය ඉස්සරහින් ආපු බස් එක ''ඩෝං'' සද්දයක් එක්ක උඩගියේ  දඩාර ගිනිජාලාවක් මැද්දෙන්.. අම්මව තාත්තව, සහෝදර සහෝදරයන්ව,තමන්ගෙ බිරිදව නැත්නම් කෙල්ලව බලන්න කෑම්ප් එකෙන් එලියට ආපු අපේ කොල්ලො එදා ඇස් පනාපිටම උන්ගෙ බලාපොරොත්තුත් තුරුලුකරගෙනම පනපිටින් ආදාහනය වුනා.. දවස් 10 නිවාඩුවට ගෙදර ඇවිල්ල අම්මගෙ කකුල් දෙක අල්ලලා වදිනකොට,,''මගෙ රත්තරන් පුතේ''කියලා මගේ අම්මගෙ ඇස්වල තියෙන කදුලු හැමදාම ඒ කම්මුල් හෝදනව කියල ඉස්සර ලීව් ආව වෙලාවක පොඩ්ඩි කිව්වෙත් බයෙන් බයෙන්. රෑට හීනෙන් ''අනේ පුතේ' 'කියාගෙන නැගිටින අම්ම රෑ එලිවෙනකන් අඩනවලු. පොඩිකාලේ ඉදන් මාත් එක්ක එකට හිටපු එහාගෙදර පසිදු ගිය අවුරුද්දෙ ගෙදර ආවෙ සීල් කරපු පෙට්ටියකින්.සීත නැන්දගේ ඒ දුක අපේ අම්මටත් අයිති වේවිද? කියල මමත් බයෙන් හිටියෙ. ''අනේ රත්තරන්,ආයෙත් නම් ඔයා යන්න එපා.ඔයාට මොකක් හරි වුනොත් මමනම් එක දවසක්වත් ජීවත්වෙන්නෑ අයියේ'' සුදු නංගි කිව්වෙ අඩාගෙන, ''මට මුකුත් වෙන්නෙ නෑ වස්තුවේ'' කියලා ඒ සිනිදු කම්මුල් සිපගන...

+දවසක් ඔයා දැක්කා හිඟන මනුස්සයෙක්ව. ඔයා කවද හරි මෙහෙම හිතලා තියෙනවද?   ඇයි මේ මනුස්සයා හිඟා කන්නේ?  මෙයාට කවුරුවත් ඉන්නවද?  මම මෙයාට හොද කෑම එකක් ගෙනත් දෙන්නද? මතක තියාගන්න එයාගෙ ජීවිත කතාව අස්සෙ වටින පාඩම් ගොඩක් තියෙනවා.. +ඔයාට ඉන්නව නේද හැමතිස්සෙම විහිඵු කරන යාලුවෙක්?    මමත් දන්නව ඌ ඔයාට මාර වදයක්.ඒත්,      ඌ ඇයි හැමතිස්සෙම මිනිස්සු හිනස්සන්නේ?   හැබැයි ඔයා කවදාවත් ඌව තඹේකට විස්වාස කරන්නෙ නෑ. ඒක ඌ දන්නෙ නෑයි කියලා ඔයා හිතාගෙන හිටියට ඌ ඒක හොදට දන්නවා.    ඔයාට ලෝකෙන්ම කරදර වුනත් අන්තිමට ඔයා ගාව ඉතුරු වෙන ඌවත් ඔයා දැන්ම අයින් කලාම ඔයා ලෝකෙ අසරණ වෙනවා,ඌ ඔයාලව හිනස්සන්නෙ ඌ හොදට අඩලා දුක්විදපු එකෙක් හින්දා. ඔයා ඒක දැනගෙන හිටියද? +දැන් මම කියනදේ අදාල වෙන්නෙ කෙල්ලනේ උඹලට.... ඔයාගෙ ගෙදර වටේ දැන් අවුරුදු දෙකක් තිස්ස එකෙක් බයිසිකලයකින් කරකැවෙනව නේද? ඔයාට එයාව පුංචි කාලෙ ඉදන් දන්නවා නේද? ඒත් ඔයා එයාව අදුනන්නෙ නැහැ වගේ රගපානව, ඌ ඔයා දිහා බුදු පිලිමයක් දිහා වගේ පන්තියෙදි බලාගෙන ඉදිද්දි ඔයා ගස්සලා අහක බලාගන්...

මට අද මතකයි එදා 7:30 ට පටන්ගන්න දොස්තර ශ්‍රීගෙ කෙමිස්ට්‍රි පන්තියට හැමදාම 9:00ට කඹ කඩ කඩ වැනි වැනි එනකොට, "සූ............................" ඕන්න ඕකට තමයි මම නැගිටින්නෙ.මමත් නීල් ආම්ස්ට්‍රෝන් වගේ ඉස්සරහම පේලියට ගිහින් ඉදගන්නෙ ෆූල් ආතල් එකේ.ඉස්සරහට ගිහින් මුන් ලොවෙත් ප්‍රදර්ශනයකටවත් කැම්පස් නොයනවග නම් පිටිපස්සෙ ඩයල් දන්නව.. ඒ පන්තියෙ ඉස්සරහම පේලිය තියෙන්නෙ ලවී කරන්න.කොල්ලා කෙල්ල දිහා බලනවා ඇස් ගහනවා විකාර කෝටියයි.මට ඉතින් දැන්ම පවුල් වෙන්න අදහසක් තිබුනට කවුරුවත් මට කැමති නැති නිසා මටත් ඉතින් එක්ලක්ෂ හතලිස්පන්දාහකට ජෙල.මොනවා කරන්නද?මෙතන තියෙන එලවන්සර්ස් නිසා පස්සට යන්නත් බෑනේ. "මචං කනවද?" අපෝ මොකටද මගේ කට මම ඕන දහජරාවක් කනවග දැන දැනත් හැමදාම එකම ප්‍රශ්නෙ අහන්න මූට ලැජ්ජ නැත්ද? මොන මඟුලක් දෙන්නද දන්නෙ නැතිවුනත් වෙන එකෙකේ ඒකට වගකියන්න කලින් අත දික්කරනවා ඒත් සමහර වෙලාවට ආතල්ද මුරලිදරන් කිව්වාවගේ ටොෆී කොල,ගැඩිවිල්ලු,හැකරෑල්ලෝ,තව ect .. {ගොඩක් දේවල් හිතේතියාගෙන ටිකක් ලියනකොට මෙහෙම දානවයිලු} ඒව අමතකකරමු.දෙයියෝ දෙනකොට දෙන්නෙ හොද ජාතිනේ.සමහර දවසට චොක්ලට්,ව...

ඇස් දෙක ඉස්සරහින් ඒත් ටිකක් ඈතින් මහ මුහුද මැද්දේ තිබුනු ඔරුවක් එකපාරටම නොපෙනී ගියා.කම්මැලිකමේ ගෙදරට වෙලා ඉන්න බැරි හින්දම පාරට බැස්සෙ යන්න තැනක් හොයාගෙන නෙමෙයි.හෙමිහිට හෙමිහිට  බස් හෝල්ට් එකට කකුල් දෙක මාව එක්ක ගියා.බස් එකක් ඇව්ත් නතරකරපු හින්දම පස්සෙ දොරෙන් එල්ලිලා කනුවක් ගාව නතරවුනා. ''කොහාටද?'' කොන්දොස්තර අත දික්කලා.. ''කොහාටද බං මේක යන්නෙ?'' ''ගාලු'' ''එහෙනම් ගාල්ලට එකක් දියන්'' මම අතේ ගුලි වෙච්ච විස්සෙ කොලේ දික්කලා.. ''දෙකක් තියෙනවද?'' මුගෙ අම්මට..මේ නරියට මොකටද ඒ වගක්? දෙකක් තියෙද්දිත් මම නැතැයි කිව්වෙ ඕනකමින්මයි. කරත්තයට අහුවෙච්ච කජු ලෙල්ලක් වගේ මුනකුත් එක්ක කොන්ද යන්න ගියා.ඊට පස්සෙ මෙතනට එනකන් සිද්ධවෙච්චි මෙලෝ දෙයක් මට නම් මතක නෑ.. ''මල්ලි රුපියල් සීයක් දීපන්'' මම ගැස්සිල ගියා.රැවුල් කොන්ඩ වවාගත්ත හිපියො දෙන්නෙක් ඇවිල්ල මරුමුස් පාට් එකෙන් ඇහුවා. ''නෑ'' ''පර්ස් එක පෙන්නපං එහෙනම් බලන්න.'' මල කෙලියයි එනපොට නම් හරි නෑ.කෝකටත් කියල මම...

"ඔයාට මේ ගමන යන්න ඕනමද රත්තරං?" මගේ වමත පපුවට තුරුල්කරගෙන සවින්දි පරිස්සමෙන් උරේට ඔලුව තියාගත්ත.  "අපිට තවත් ඉස්සරහට යන්න බෑ කෙල්ලේ.අපිට ආපස්සට හැරෙන්න බැරිවුනාට.අපි යන පාරවල් වෙනස් කරන්න වෙනවා" උණුම උණු කඳුලු කැටයක් මගේ අතට වැටිල සියොලඟම සීතල කලා.  "ඒත් ෆර්හාන් ඔයා මාව මෙච්චර දුරක් එක්කරගෙන ආවේ කවදහරි මාව අතරමන් කරන්න වෙනබව දැනගෙන නේද?"  ඕනදේකට දොඩවන මගේ දිව ඒ ප්‍රශ්නෙට ගොලුවුනා.තේරුමක් ගෑවිලාවත් නැතුව එදා කථාකරපු දේවල් කොච්චර සුන්දරද?  ඇයි මට මෙච්චර දුෂ්ඨ වෙන්න සිද්ධවුනේ?  "අනේ plz කථාකරන්න ෆර්හාන්"  ලපටි ඇගිලි තුඩින් සවින්දි මගේ අත හයියෙන් කෙනිත්තුවා.ඉස්සරනම් එහෙම වෙලාවට පරිස්සමට කම්මුලක් ඉඹිනවා.මම මොනවත් නොදැනිච්ච ගානට අහක බලාගෙන හිටියා.  "ආයේ කවදාවත් මාව බලන්න එන්න එපා මගෙ සුදු අයියේ." මට තුරුලුවෙලා හිටි කෙල්ල නැගිටලා බංකුවේ එහා කොනින් වාඩිවුනා. හරියට අපි දෙන්න මුලින්ම මෙතනට ආපු දවසේ වගේ.මම අමාරුවෙන් සවින්දිගේ මුන දිහා බැලුවා.සුදු කම්මුල් රෝසපාට වෙලා,අහිංසක ඇස් රතුවෙලා.  ඉස්සර මං මේ උනුහුමට කොච්චර ආදරෙයිද? කොච්චර ...

කොපි පොතක් අරගෙන කාඩ්බෝඩ් එකකින් කවරයක් හදලා හිතේ තියෙන දේවල් සේරම ඒකෙ ලිව්වත්,Blog කියන ජාතිය ගැන කියවලා දැකලා අහලා තිබුනා.. මම බයෙන් හිටියෙ මම නෝන්ඩි වේවි කියලා. ඒත් අද ඉදන් මම ලියන දේවල් සේරම මේකෙ ලියනවා. අනිත් අයගේ blog කියවනකොට පුදුම ආසාවක් හිතෙනවා. ආදරණීය කෝඩුකාරයටත් ඉස්සරහට එන්න අත දෙනව නේද යාලුවනේ?