ආයෙත් පන්ති යන්නද?

මට අද මතකයි එදා 7:30 ට පටන්ගන්න දොස්තර ශ්‍රීගෙ කෙමිස්ට්‍රි පන්තියට හැමදාම 9:00ට කඹ කඩ කඩ වැනි වැනි එනකොට,

"සූ............................"
ඕන්න ඕකට තමයි මම නැගිටින්නෙ.මමත් නීල් ආම්ස්ට්‍රෝන් වගේ ඉස්සරහම පේලියට ගිහින් ඉදගන්නෙ ෆූල් ආතල් එකේ.ඉස්සරහට ගිහින් මුන් ලොවෙත් ප්‍රදර්ශනයකටවත් කැම්පස් නොයනවග නම් පිටිපස්සෙ ඩයල් දන්නව..
ඒ පන්තියෙ ඉස්සරහම පේලිය තියෙන්නෙ ලවී කරන්න.කොල්ලා කෙල්ල දිහා බලනවා ඇස් ගහනවා විකාර කෝටියයි.මට ඉතින් දැන්ම පවුල් වෙන්න අදහසක් තිබුනට කවුරුවත් මට කැමති නැති නිසා මටත් ඉතින් එක්ලක්ෂ හතලිස්පන්දාහකට ජෙල.මොනවා කරන්නද?මෙතන තියෙන එලවන්සර්ස් නිසා පස්සට යන්නත් බෑනේ.


"මචං කනවද?"
අපෝ මොකටද මගේ කට මම ඕන දහජරාවක් කනවග දැන දැනත් හැමදාම එකම ප්‍රශ්නෙ අහන්න මූට ලැජ්ජ නැත්ද?
මොන මඟුලක් දෙන්නද දන්නෙ නැතිවුනත් වෙන එකෙකේ ඒකට වගකියන්න කලින් අත දික්කරනවා ඒත් සමහර වෙලාවට ආතල්ද මුරලිදරන් කිව්වාවගේ ටොෆී කොල,ගැඩිවිල්ලු,හැකරෑල්ලෝ,තව ect ..
{ගොඩක් දේවල් හිතේතියාගෙන ටිකක් ලියනකොට මෙහෙම දානවයිලු}
ඒව අමතකකරමු.දෙයියෝ දෙනකොට දෙන්නෙ හොද ජාතිනේ.සමහර දවසට චොක්ලට්,විස්කෝතු,රටකජු,බබල්ගම්,සීනී පොල්කොහු
ඇයි එකදවසක් අපි කෑවනේ අයසින් කේක්,ඇයි බං ජම්බු පේර මැංගුස්,
සමහර දවසට දවල් ලන්ච් එකත් ඒරොප්පෙන්.ඒකෙත් මාලුයි බිත්තරයි සොසේජසුයි තුනම ලෝඩඩ්.
ඔහොව් කෑම වල නමත් අහනකොට නිකන් බඩගිනි බඩගිනි වාගේ.ඔන්න ඔහොමයි අපේ උන් ලව්කලේ මම තමයි වැඩිපුරම මහත් වුනේ.අපේ ගෙදරින් මෙව්ව දන්නවනම් මාව කෙලින්ම ට්‍රාන්ස්ෆර් ඉතියෝපියාවට.ඇයි සහරාවෙත් වේකන්සීස් අවේලබල් නේ.

ජාතික කථාව ඉවරයි.දැන් හදන්නෙ පිං අනුමෝඳන් කරන්න.
මෙතුවක් කලක් මට කන්ට බොන්ට දුන් නුඹ සැමට ඩොලර් මිලියනයක් පිං.
තිබහට තැපෑලෙන් වතුර ආව එකත් නොකියම බෑ.මටකන්න දීලා මුන් මොනව හිතුවද දන්නෙ නෑ.මුන්ගෙ බහුතරය සිරා ඩයල්.
ක්ලාස් ඉවරවුන අන්තිම දවසේ සර්ට වැඳලා පෙරේත අනිල්ගෙ තිග්මා එකේ යාපහුව වගේ පඩිපෙල බැහැලා එලියට මමනම් ආවේ ඇස් වල කදුලු පුරෝගෙන.
මම කෙමිස්ට්‍රි කෙසේවෙතත් ලයිෆ් එකගැනනම් අම්බානක් ඉගෙනගත්තා..
මම ලොවෙත් අහස පොලව නූහුලන ඇත්තකින් කථාව එන්ඩ් කරනවා.

මම ඊට පස්සෙ චොකලට් එකක් කටේ තබ්බෙත් නෑ...