අලුත් ගෙදර ලොකු මුනුබුරා

තොල් පෙත්තට තොල් පෙත්ත ලංවෙද්දී ඇගේ නිල් ඇස් දෙක පිය වුනා. පාට කරපු ඇහි බැමි දෙකට බයවෙලාද කොහෙද කීරි කරපු වරලසේ සුවදට මගේ නාස් පුඩු මත් වුනා.. ගෙලින් ගෙල කනින් කන දහඩියත් එක්ක එකතු වෙද්දී කොයි තරම් සුමුදුද . " ඔහොම ටික වෙලාවක් ඉන්න අසංක" ඇය මගේ බාහු වල තුරුලු වෙද්දී මුහුදු සුලග චන්ඩියෙක් වගේ ඇවිත් අපි දෙන්නවම තුරුලු කරගත්තා.. " ඇයි ලමයෝ මම මේ ලෝකේ දාල යන එකක් යැ... " "අනේ එහෙම කියන්න එපා ප්ලීස්.. පොරොන්දු වෙන්න ආයෙත් කවදාකවත් එහෙම හිතන්නේ වත් නෑ කියලා" " බලමු බලමු" මම කට කොනකින් හිනාවුනා.. "ප්ලීස්.."  මේ කෙල්ල කොච්චර බොලදයිද? පුන්චිම පුන්චි දේකටත් පොරොන්දු ගන්න.. මට බයයි පොරොන්දු වෙන්න.. කවදා හරි මගේ අතින් පොරොන්දුව කැඩුනොත්..... " අපි තුන් හිතකින් වත් හිතන්නෙ නැති දේවල් මේ ලෝකෙ සිද්ද වෙනවා බබා.. ඒත් කවදා හරි ඔයා මාව දාලා ගියොත්? " "මම මැරුනත් ඔයාව දාලා යන්නේ නෑ අසංක" කකුලක් අනිත් කකුල උඩින් තියාගෙන ඉදිද්දී... කෙලින් කරපු කෙස් ඔලුගෙඩිය දාලා හුලගත් එක්ක දුවන්න හදනවා. නිකටට අතක් තියාගෙන කටත් පො...

යායුතු තැනක් නොමැතත් කොහුවලින් නුගේගොඩ දෙසට යතුරු පැදිය හැරවූවෙමි. කෙතරම් සිත කීවත් වේගය වැඩි කල නොහැක.. රැකියාස්තානයෙන් නික්ම නිවෙස් වෙත දුවන දහසකුත් මිනිසුන් මැද නිවහනක් නොමැති එකම පුද්ගලයා මම ද?? ලානිල්  තද නිල් බ්ලවුසයක් සහ නිල් ඩෙනිමකින් සැරසුනු අඩි පහයි පහක පමන තරුනියක් රිදී පැහැ කුඩයක යටින් කලබලයෙන් ඉදිරියට ඇදෙයි. මා යතුරු පැදියේ වේගය අඩු කර තවත් පාරේ වම්පසින් ඉදිරියට ඇදුනෙමි. වම අතට හැරුනු ඈ අසල පිහිටි නිමි ඇදුම් වෙලදසැලකට පිවිසියාය. මම ද වමට සිග්නල් දමා යතුරු පැදිය පාරෙන් ඉවතට කලෙමි.. " ස්‍ර්.. බයික් එක අතනින් පාර්ක් කරනවද?" " ඕකේ.." විගහින් යතුරු පැදිය තාප්පයක මුල්ලට කල මා.. හැඩලය ලොක් කර .. වෙලෙද සැල වෙතට දීවෙමි.. "ස්‍ර් හෙල්මට් එක" හෙල්මටය තබා ටෝකනය ගත් මම කාන්තා ඇදුම් ඇති පලමු මහල වෙතට දිවීමි..ඇය එහි විය යුතුය... හතරවටින් එල්ලූ නිමි ඇදුම්ය. තැනින් තැන කාන්තාවන් නිමි  ඇදුම් තෝරයි.නමුත් ඈ දකින්නට නොමැත.. දෙවන මහලක් ඇතත් එහි ඇත්තේ පිරිමි ඇදුම්ය... නමුත් මා ඉහල මහලට ගියෙමි.. ඈතින් පෙනෙන ඉගටිය තෙක් දිග කෙලින් කෙස් කලබ නම් ඇයගේම ව...

පොත පත පෑන් පැන්සල් නම් ඇත අවට, සිසිලස ලබා දෙන පංකා යමින් වට, ටියුට් ඇසෙස්මන්ට් ඇත නිම කරන්නට, බෙහෙතක් හොයන් නැත ඔය කම්මැලි කමට, තරු මල් තිබෙයි සද නැහැ අද අමාවක.. සයනේ නෙත වසා ඇලවූ වෙලාවක.. නුබ මට තවම පෙම් කරැතැයි මුලාවක.. ලියා එවන් නුබෙ පෙම වැහි වලාවක... යසියා  ලියන ලදි ..

"මචං ඔය බෝතලේ පාස් කරපන් බන්" " ඔච්චර බොන්න එපා බන්..පිස්සෙක්ද උබ..මැරිලා යාවි බන්.." "i know my limits dude.. please pass the bottle" "ඉදා ඕන රෙද්දක් කරගනින්.." කලු පැහැ පල්සර් 180ය අධික වේගයෙන් පැමින "ක්‍රීස්" හඩින් නතර වීය.. ෆුල් ෆේස් හෙල්මටයෙන්  අවුරුදු දහ අටක පමන තරුනයෙක් එලියට ආවේය ... " අඩෝ චුට්ටා වරෙන් වරෙන්.. " " ආහ් අනූශ්ක අයියා...උබලව දකින්න තියෙන අමාරුවක් බන්..කවද්ද ලංකාවට ආවේ..?" " ගිය සදුදා .. " " ඒ මොකෝ..." "මොනවා කරන්නද බන්.. මැනේජරයගේ කටින් වැරදි වචනයක් පැන්නා..මම උගේ දත් දෙකක් කැඩුවා..පහුවෙනිදා ඕන කුදයක් කියලා..ආවා ලංකාවට... දාගනින් ශොට් එකක්" " ආයෙත් යනවද බන්" "නෑ බන්. ඉතුරු කරපුවා ටිකක් තියෙනවා..family business එක කරගෙන යනවා බන්... තව restaurant එකක් දාන්න ඉන්නේ.. දීපන් සප් එකක්... " "අනිවා ලොක්කා .. අපෙන් සප් නැත්නම් කාගෙන්ද???" "මල්ලී .. ගනින් බයිට් ටිකක්.." " මලයො.. උබ මූව දන්නවනේ.. මූ රොශාන්....