Posts

චිරංසීන්-02 මෙතක් ආ මඟ

Image
අවකාශය නම් අප්‍රමාණය. කෙලෙවරක් සොයා ගිය නොහැක. මන්දාකිණි ක්ෂීරපථ සෞරග්‍රහ මණ්ඩල ග්‍රහවස්තු අනේකවිධ අප්‍රමාණ සංඛ්‍යාවකින් සැදි අවකාශය තුල වර්ථමාන මිනිසා යනු ඉතා කුඩා සරල සත්වයෙක් පමණකි. සියලු යථාර්ථයන්ගේ උපත කවදා කෙදිනක සිදු වූවේදැයි එකෙහෙනින්ම විස්තර කල නොහැක. එම නිසා අපට වැදගත්වූ මිලියනාදික වර්ෂ ප්‍රමාණයක වූ වර්ථමානයේ පෘථිවිය නම් අංශු මාත්‍ර වපසරියක් තුල මිනිසා කෙසේ ඇති වී ද?  ජීවය උපත ලබන්නේ ඇසට නොපෙනෙනා තැනක ය. ඒ ද්‍රවමය පරිසරයක වුවද එකී ද්‍රවාරූපය සෑදෙන්නේද අප්‍රමාණ අහබු සිදුවීම් වල ප්‍රථිඵලයක් ලෙසට ය. ඉන් මත්තට වසර දස දහස් මිලියන ගනණාවකට පසුව පිහිනනා සංකීර්ණ මත්ස්‍යාකාර සත්ව රූපයක් ඇහැබිව හටගන්නා අතර පාද මෙන් යමක් ඇති එක්තරා සත්වයෙක් ජලයෙන් ඔබ්බෙන් වූ ලෝකය සොයා දුවයෙන් වාතයට හිස ඔසවා තබන්නේ ය. සබුද්ධියේ පලමු සත්වයා වන්නේ එයයි. එකී ගමන අහබූන් කිහිපයක එකතුවකි. පලමුව ජලයෙන් හිස ඔසවා ගොඩට එන ජීවියාය විශේෂ තැනක් ලැබුනද එදා මෙදාතුර වසර මිලියන ගනණාවක කාලය තුලදී එකී මඟම ආ සත්වයන් බොහෝ ය. එම සත්වයාට ප්‍රථමවද එම සත්වයාය පසුවද අනේකවිද එවන් සබුද්ධික ජීවීන් අප්‍රමාණ අසංඛ්‍ය ප්‍රමාණයක් ජලයෙන්

චිරංසීන් - 01 හැදින්වීම

Image
සියලු සංස්කාර ධර්මයෝ නැසෙන සුලු වෙති. නමුත් නැසීම නම් නොනසිනා යතාර්ථයකි. වැලලූ මල සිරුරකට යටින් වලලා ඇති මල සිරුරු බොහෝ ය. සතුන් විසින් පානය කරන්නා වූ සියලු ජල කෝප්පයකම කිසියම් සිරුරක පෙර ගලා ගිය පරමාණු ඇත. ආහාරයට ගන්නා සෑම කටකම මල පහක වූ ප්‍රභවයන් සංයුක්තව ඇත. ලොව සියලු ප්‍රභවගන් තුල වර්ශ මිලියන ගණනක මතකය සංක්ෂිප්තව පවතී. නමුත් එය කියවීමට තරම් මිනිසා විසින් දියුණු කරනා ලද තාක්ෂණය තවමත් දියුණුවට විත් නොමැත. මිනිසාද ඉතා ඉක්මනින් අතීතයට එක්වන්නේ ය. කිසිදා වැරදී නැති පාරිශුද්ධ පරිකල්පනීය ප්‍රමූලානුරූපකව නම් මිනිසා නම් සත්ව විශේෂය පවතින්නා වූ කාලය තවත් වසර තුන් දහසක් තරම් සාපේක්ෂව අවම කාලයකි. නමුත් මීට වසර දහසක පසුව දිනය නම් මිනිසා විසින්ම ආරූඩ කරගන්නා ලද මිම්මේ ප්‍රමාණය හීනවනු ඇත. දහවල දිගුව පෙනෙනු ඇත. රාත්‍රිය දිගුව පෙනෙනු ඇත. උතුර දකුණට වන්නේ ය. මෙම ශතවර්ශය තුලදී මිනිසා විසින් උත්ප්‍රේරණය කරගන්නා ලද සියලු ඒකකයන් සාවද්‍ය වන අතර ඇත්තටම සිදුවන්නේ කුමක්දැයි නොපෙනී යනු ඇත. මිනිසා ශාරීරික වශයෙන් පරිනාමය වී අවසානය. නමුත් මීට වසර පන්දහසකට පමණ පෙර පලමු නව ලෝකයේ මිනිස් විශේෂයේ නිර්මාණය සිදුවී ය

සුලඟ ඉතින් කොහොමද ?

Image
දවසක් ඉර පායද්දි මං මහ මුහුද දිහා  බලාගෙන  හිටියා. ඒකට මගේ ඇස් දෙක බැදුනා. පිස්සො වගේ වාහනවල බයිසිකල් වල කොහේදෝ දුවන, බස්වල කෝච්චිවල දොරේ එල්ලුනු ගැහැණිනුන්ගෙ පිරිමින්ගෙ මුහුණුවල ඒ උදේක තිබිය යුතු ප්‍රබෝධමත්කම නම් පෙනෙන්න තිබුනේ නැහැ. ඒ හැම වතකම මොකක්දෝ හිස් බවක් තිබුනා. ඒ හැම හිතකම මොකක්දෝ අඩුවක් තිබුනා. ඒ හිඩැස වහගන්නට උන් මොකක්දෝ දෙයක් පස්සෙ දුවනවා දැක්කා. ඒ දුවන්නේ කුමක් පස්සෙද කියලා නිච්චියක් කිසිම කෙනෙක් ලග තියෙන වගක් නම් දැනුනේ නෑ. සමහර විට සමකාසන්න රටක පායන සියුම් ඉර තව හෝරා කිහිපයකින් සාතන්ව ආරූඩ කරගන්න බව උන් දන්න නිසා වෙන්න ඇති. මම ආයෙ හවසට ඇවිත් ක්ෂිතිජය දිහා බලාගෙන හිටියා. වැල්ලවත්තෙ දෙමල්ලුන්ට දෙහිවල මුස්ලිම් උන්ට ඇයි මෙච්චර ලස්සනට ඉර බහින්නෙ කියලා මම කල්පනා කලා. සමහරවිට සිංහල මටත් ඉර පායන්නෙ මේ විදියටම වෙන්න ඇති කියලා කවුද ඇහෙන්න නෑහෙන්න කෑගහනවා දැනුනා. ඔව්. ඔව්. මම කවමදාකවත් මගේ සිංහල ගමේ උදේ හවස අහස දිහා බලාගෙන ඉදලා නෑ. සමහරවිට මගේ ඉරත් මේ වගේම ලස්සන වෙන්නැති. අපිට එක එක භේද ජාති තිබුනාට ස්වභාව ධර්මයාට අපිව එකම විදියට පෙනෙනවා ඇති. අර පුංචි කාලෙ අපේ හිතට මනුස්සකම

යමින් ගමන් සටහන්

Image
අපි පණට වඩා ආදරේ කරන අය හිටියත්, අපිට පණට වඩා ආදරේ කරන අය හිටියත්, ජීවිතේ මේ අවුරුදු විසි අට ඇතුලෙ කාටවත් නොකිව්ව, කොහේවත් නොලිව්ව දේවල් නම් හිත අස්සෙ ඕන තරම්. යනපාරට ගල් ගහපු එවුන්, ඉනිමගට පයින් ගහපු එවුන්, ඒවගේම ආදරේ වැඩිකම නිසා හීන වලට කෙලවපු එවුන්, ඕන තරම්. ජීවිතේ ජයග්‍රහණයන් වගේම පරාජයනුත් ඕනෑතරම්. ඉස්කෝලෙ යනකාලෙ ජීවිතේ දැක්ක විදියට නම් නෙමෙයි අද ජීවිතේ දකින්නෙ. නමුත් එදා සිට අද දක්වා ශේෂ වෙලා නොගිය ඒ එදා අහිංසක මනුස්සයගෙ ගතිගුණ තාමත් මේ හිතක් පපුවක් නැති, හැගීම් දැනීම් නැති නරුමයෙක්ගෙ හිත ඇතුලෙ තියෙනවා. ව්‍යාධියෙන් බැහැර වුනත් තාම ඩින්ග ඩින්ග ඒ ගති තියෙනවා. සමහර මිනිස්සු ජීවිතේ සල්ලි බලාපොරොත්තු වෙනකොට, කොට් එකෙන් මීනී වලට යන කාල පරිච්ඡේදය ඇතුලේ සමහර මිනිස්සු යාන වාහන සැපසම්පත් එකතු කරනවා, තවත් සමහරු  මිනිස්සු එකතු කරනවා. මට එදා අහිංසක ඉස්කෝලෙ කාලෙ අවශ්‍ය වුනෙත් අද මේ නරුම කාලෙ අවශ්‍ය වෙන්නෙත් මිනිස්සුන්ගෙ රෙස්පෙක්ට් එක. යාන වාහන සැපසම්පත් අස්සෙ අම්මා තාත්තා මාව කුමාරයෙක් වගේ උස් මහත් කලේ එයාලට වඩා සල්ලි භාගෙ තියෙන සිටුවරයෙක් වුනාට, මට ඇත්තටම ඕනෑ වුනේ නයිට්වරයෙක් වෙන්න. ම

වජිරපානි 07

Image
වජිරපානි 07 "ඩබ් ඩබ් ඩබ් ඩබ් ඩබ් ඩබ්" එයාගෙ ටිකක් මහත ඉගැටිය වටේ අත් දෙක යවලා පපුවේ උණුහුමට තුරුලු වෙද්දි,  ලෝක ධර්මයෙක් ඉන්නවා කියලා චුට්ටකටවත් මතක් වුනේ නෑ. වැලි පාර්ක් එකේ කණ්ඩියක වාඩිවෙලා අපි ඒ තනිවෙච්ච ලෝකෙම හිටියෙ එයත් මමත් අපි දෙන්න අතරෙ තිබ්බ මොකක්දෝ බැදීමත් විතරයි. ආදරෙන් දෙතුන් පාරක් කෙලමෝලට කෙලවගත්ත ජීවිතේ ආදරේ කියන එක ගැන තිබුනෙ හුගක් අපැහැදිලි නිර්වචනයක්.  මම ඒ දුබුරුපාට ඇස් බෝල වලට ආසා කලා, ඒ ටින්ටඩ් කෙස් කලබේ සුවදට ආසා කලා, ඒ පුංචි අත් වලින් මගේ තඩි අතම තදකරලා අල්ලගෙන පපුව අස්සෙ තුරුලු කරගනිද්දි මට මොකක්දෝ එකක් වුනා. මිනිස්සු හැට හුටහමාරක් අපේ ලෝකෙ තනිවෙලා ඉන්න ඔයයි මමයි දිහා බලාගෙන ඉන්න ඇති. ඒ තොල් වල පහස ලබද්දි මිනිස්සු කට ඇරගෙන බලාගෙන යන්න ඇති. උන් අපි දෙන්නට හුගක් බනින්න ඇති.  "අනේ අපිට හැමදාම මෙහෙම ඉන්න තියෙනවා නම් සදුන්" වජිරපානි කිව්වේ පොකුණ මැද තිබ්බ වතුර මල දිහාම බලාගෙන. "රෑට ඉන්න දෙන්නෙ නැති වේවි මම හිතන්නෙ" මම ප්‍රශ්නෙන් පැනලා යන්න පුංචි විහිලුවක් කලා.  "අනේ.. ඔයා නම් මහ නපුරෙක්" අත් ද

වජිරපානි 06

Image
වජිරපානි 06 ජීවිතේ හැමදේම හීන වුනාට ආදරේ කියන දේ සිහිනයක් නෙවෙයි. ප්‍රේමය හැමදාම ප්‍රත්‍යක්ෂයි. කෙල්ලෙක් හා කොල්ලෙක් අතර බැදීමක් වේදනාවකින් නිමාවෙන්නෙ යම් හෙයකින්ද අපි තේරුම්ගන්න ඕන අනන්තයේදී එකතුවෙන ලැදියාවක් කිසිදාක සංසාරේ පතාගෙන ආපු ආදරයක් නොවෙන විත්තිය. පායන හදට තරු මොකටද කවි ලියන්නෙ. නුබට මම ඉන්නකොට හැන්දෑවට මොකටද සදක්? පැය දහයක එකොලහක ට්‍රැෆිල් ඩියුටියෙන් පස්සෙ වොශ් එකල් දාන් බැරැක්කෙට වැව ිත් පොඩ්ඩක් ඇලවුනා. ************************** ***************** "හෙලෝ වජිරපානි. ඔයා ෆ්‍රී ද?" "මේ රෑ නවයට යුනිෆෝම් කාරයො ඇරෙන්න මුලු ලෝකෙම ෆ්‍රී සදුන්. කියන්න. අද කී දෙනෙක් ලිව්වද?" "ඔයා ඉතින් දන්නවනේ ඕඅයිසී ගෙන් බැනුම් අහගෙන හරි මමයි අපේ ට්‍රැෆික් බ්‍රාන්ච් එකෙ අඩුවෙන්ම දඩකොල ලියන්නෙ කියලා. ඉතින් ඔයාට මොනවද අද අලුතින් ආව ප්‍රොජෙක්ට්ස්" "අලුතින් නම් මුකුත් ආවෙ නෑ සදුන් ඒත් පරන කරපු ටෙන්ඩර් එකකට ඩිස්කවුන්ට් එකක් ඉල්ලල තිබ්බ. ඒක දැම්ම. ගොඩක් වෙලාවට එවි මගෙ හිතේ. මේ අද මම ලස්සන ෆිල්ම් එකක් බැලුවා" "ආශිකී ටූ" "අර ආදරේට වඩා බෝතලේ උනුහුමට ආස

වජිරපානි 05

Image
වජිරපානි 05 "හෙල්ලෝ. සදුන්" "යෙස් ඩියර්. අදත් ඔෆිස් ද?" "නෑ මම ආච්චි අම්මලගෙ ගෙදර ආවා. ඉරිදා හින්දා කසින්ස්ලටත් නිවාඩු නේ. ඒ හින්දා ෆෝර්ට් පැත්තට ආවා" "හෝ හෝ ගාන මුහුදු රැල්ල වේගෙන් ඇවුත් දඩස් ගාලා කොටු තාප්පෙ වදිනවා. තීව්‍රතාවය අඩු වැඩි වුනාට උදේ රෑ නොබලා මේ නද දෙන්නේ , නිසසල ගල් සිමෙන්ති මහා ලුණුවතුරයි එක්ක තියෙන ආදරේ කතන්දරේද?" "සෝ කියුට්.ඒයි පිස්සා. මොකෝ නිවාඩුවත් ආවාද?" "හ්ම්. ඔයා කොහෙද ඉන්නෙ. මම එන්නම්. මමත් ෆෝර්ට් ඉන්නෙ." "ඕකේ. මිඩ්ල් ස්ට්‍රීට් එකේ අර කොෆී ශොප් එක පැත්තට එන්න." ************************** ****************** කරිජ්ජ හුලග කොටු තාප්පෙ උඩින් පැනලා ඔහේ කඩා දාපු රිලැක්ස් කරපු කොන්ඩෙ හොයාගෙන එන්න ඇත්තෙ සෙල්ලන් කරන්න හිතාගෙන වෙන්න ඇති. ඒක නිසාද එයත් කොන්ඩෙට ඕන දෙයක් කරගන්න කියලා මං එන කැට අල්ලපු මාවත දිහා බලාගෙන ඉන්නෙ. ඔෆිස් කිට් එකට වඩා අමුතු ලස්සනක් දනිසට අගල් දෙකක් උඩට වැටුනු අත් නැති සුදු පාට මල් අල්ලපු දම්පාට ගවුමෙන් මේ තලෙලු කෙල්ලට ගෙනත් දුන්නා. නිල් ඇස් වහපු දුබුරු පාට පොල් අඩි අව් කන්නාඩි හ